Ziek worden en daardoor je hobby niet meer uit kunnen oefenen is per definitie een nare situatie. Het verzacht echter wel de pijn wanneer je nieuwe hobby fotografie wordt, zoals bij Jeroen Nieuwhuis gebeurde. Zonder achtergrond of opleiding.

Dat was allemaal drie jaar terug, toen voor Jeroen alles begon met de aanschaf van een Panasonic Lumix FZ-18. Hij had wat anders nodig, wat ontspannends, en fotografie interesseerde hem altijd al. Als complete leek plaatste hij zijn foto’s op verschillende fotofora op internet, zonder visie of doel.

Hij werd meegesleept door de hdr-hype, maar maakte eigenlijk overal foto’s van. Ter afleiding en ontspanning. Hij verdiepte zich echter wel in het hdr-fenomeen en zat nachtenlang te knoeien met Photoshop. Het resultaat is surrealistisch, enigszins absurd. De inspiratie voor zijn werk haalt hij met name van dezelfde fora als waar zijn eigen foto’s opstaan, maar ook van bekende namen als  Dave Hill of Jim Fiscus. Namaken doet hij niet, maar het werk laat hem wel zien wat er allemaal mogelijk is binnen de fotogrenzen.

Hoe ben je na je die Panasonic eigenlijk verder gegaan?

“Serieus investeren, dat eerst. Een goede camera, lenzen, enzovoorts. Ik merkte dat de Lumix tekort schoot en daarom ben ik toen overgestapt op een Canon EOS 40D, waar ik nog steeds mee schiet. Daarnaast heb ik me nu een beetje vastgelegd op het ef-s-systeem door een Canon 17-55mm f2.8 aan te schaffen en ik merk wel dat je daar heel leuke dingen mee kan doen.”

Je haalt veel inspiratie uit andermans werk, maar hoe zou je je eigen stijl omschrijven? 

“Ik heb niet echt een eigen stijl, getuige de potpourri aan afbeeldingen op diverse fotofora. Ik maak soms wel kleine series, maar ik volg niet echt een lijn. Ieder beeld staat op zich en ik benader ieder beeld dan ook zo. Ik hou er niet van om datgene dat in de smaak valt, dan maar eindeloos te herhalen. Dat verveelt me.”

Met als resultaat deze enigszins absurde, surrealistische foto’s, waarom?

“Mijn foto’s lijken of ze getekend dan wel geairbrushed zijn, omdat dat me altijd aangesproken heeft. Met extreme toonmapping wordt het al snel een cartoon en ik wilde dat hdr-effect effect creëren, maar dan zonder verlies van kwaliteit. Dan moet je dus zelf aan de slag met Photoshop, waarvan ik nu de techniek achter de techniek ken en dus lekker kan spelen.”

Hoe ver ga je in dat spelen?

“Ik werk veel met opties als curve en dodge & burn, waarmee ik eigenlijk alles naar mijn hand kan zetten. Maar wat ik ook doe in Photoshop, het zijn allemaal toevoegingen. De basis moet goed zijn, waardoor licht heel belangrijk wordt; ik ben er zeer afhankelijk van. Het licht bepaalt wat voor een bewerking het gaat worden. Hetzelfde geldt voor flitsen, vandaar dat ik heb geïnvesteerd in een tweede Elinchrom Quadra’s-setje.”

Wat is dan de meerwaarde van het bewerken van je foto’s?

“Het feit dat ik mijn creativiteit er in kwijt kan. Ik kan blijven bewerken, omdat de computer verder gaat waar de camera ophoudt. De basisbewerking kost me een half uurtje, daarna zit ik makkelijk twee uur te pietlutten aan de details. Ik wil dat mensen twee keer naar de foto moeten kijken en ‘verstop’ dan ook altijd wel iets in de plaat. Fotograferen opzich is makkelijk en eigenlijk zijn alle soort fotografie hetzelfde, het is de bewerking waarmee je het eigen maakt. Hoe kan een foto nog misgaan, de techniek biedt je alles! Creativiteit maakt het verschil, terwijl je visie allesbepalend is.

Heb je dan wel een bepaalde visie voordat je op stap gaat?

“Ik fotografeer met name landschappen, straatgezichten en portretten, maar wil me met name toe gaan leggen op dat laatste. De bepaling van de compositie is uiteraard belangrijk, maar verder is het eigenlijk een artistieke keuze. Hoewel ik me in de toekomst wel meer toe wil gaan leggen op het uitwerken van ideeën, want dat deed ik eerst helemaal niet. Op die manier wil ik meer een verhaallijn creëren, terwijl ik eerder alles gewoon spontaan verzon. Als ik dan ook wat vaker dan een keer per maand (hooguit) ga fotograferen, hoop ik er een flow in te krijgen. Ik zal blijven bewerken, want het beste moet nog komen.”

Foto’s © Jeroen Oosterhof