Category Archives: Interviews

‘Tijs en Tiësto vormen één persoon’

Tiësto wil met zijn laatste album Kaleidoscope de dancecène innoveren. Naast een verhuizing naar Miami werkte hij daarom samen met internationale artiesten. Beukend is het nog steeds, maar vernieuwend is overdreven.

Wat is er zo anders aan de geïnnoveerde Tiësto en Kaleidoscope? 

‘Ik ben voor Kaleidoscope op zoek gegaan naar een vernieuwend geluid. Door samen te werken met muzikanten als Nelly Furtado, CC Sheffield en Tegan & Sara heb ik niet gekozen voor de mainstream, maar de alternatieve kant van de popmuziek’, legt Tiësto uit terwijl de ober van het Amsterdamse hotel aan de gracht het water bijschenkt. ‘Ik wilde namelijk niet de meest voor de hand liggende samenwerkingen, maar uitdagingen met artiesten die echt iets bij kunnen dragen aan mijn muziek.’

Je verhuist naar Miami om jezelf te vernieuwen. Was dat zo hard nodig?

‘Ik was toe aan wat anders, simpel. Ik probeer liever iets niets, of het nu werkt of niet, dan in herhaling te vallen’, zegt hij strijdvaardig. Tiësto heeft ook huizen in Amsterdam, Johannesburg en Schotland, maar woont vast in Miami. ‘Het Amerikaanse publiek is daarnaast heel anders dan het Nederlandse.’

In welk opzicht?

‘Het Amerikaanse publiek staat veel opener voor nieuwe dingen, vandaar dat ik hier heb kunnen samenwerken met zoveel popmuzikanten. Daarnaast denken de Amerikanen niet zo in hokjes als de Nederlanders: als ik op één avond verschillende stijlen wil draaien dan kan dat, in Nederland zit het publiek daar niet op te wachten’, zo weet hij uit ervaring te vertellen.

Hoe komt zo’n samenwerking met een popmuzikant precies tot stand?

Tiësto begint te lachen en schuift voorover: ‘Meestal regel ik dat niet zelf, maar de samenwerking met de Three 6 Mafia is wel een grappig verhaal. Ik zat in een studiocomplex in Los Angeles, waar toevallig ook de rappers van Three 6 Mafia aan het werk waren. Mijn manager liep daar hun producer Franky tegen het lijf, wie één van mijn tracks voorlegde. Iedereen was meteen enthousiast en begon er spontaan op te rappen.’ Voor beide betekent een samenwerking namelijk naamsbekendheid bij een ander publiek en daarmee een grotere doelgroep.

In de ranglijsten moet je landgenoot Armin van Buuren al een aantal jaar voor je dulden. Denk jij, net als hem, ook aan bijvoorbeeld een eigen computergame?

‘Nee, totaal niet’, reageert Tiësto snel. ‘Van 2002 tot 2004 ben ik de beste DJ ter wereld geweest, aldus DJ Magazine, en dat vind ik al een hele prestatie. Ik ben heel andere dingen gaan doen – innoveren, experimenteren en samenwerken – terwijl Armin gewoon is blijven draaien; echt vergelijken kan je ons dus niet. Daarnaast heb ik niet voor de makkelijke, commerciële weg gekozen’, zegt hij, zonder Armin enig verwijt te maken. Een aantal nummers van hem zijn wel gebruikt in het spel DJ Hero, maar een eigen spel als Armin’s In The Mix hoeft van hem niet. ‘Ik werk liever samen met bijvoorbeeld een filmproducent of theatergezelschap, daar ligt nog een uitdaging.’

Naast een concert in de Heineken Music Hall op zaterdag 19 juni en Mysteryland volgende maand, blijft Tiësto ook over de wereld toeren met Kaleidoscope. Is er straks een plek waar ze hem niet kennen? 

‘Amerika is sowieso ontzettend groot, dus al kennen ze je in New York, dat hoeft niet te betekenen dat ze je in Los Angeles ook kennen. Iedere stad moet opnieuw verovert worden. China en Japan zijn zelfs voor mij redelijk ondoorgrondelijk.’ Zelfs Tiësto krijgt niet overal voet in de aarde.

Posted in De Pers, Interviews | Tagged , , | Leave a comment

Deense technoheld gaat tegen de stroom in

Het heeft vier jaar geduurd, maar de Deen Anders Trentemøller heeft eindelijk een opvolger voor zijn debuutalbum. Into The Great White Yonder is een dramatische, maar meeslepende ervaring.

Hoewel het grote publiek de 35-jarige Trentemøller kent als techno-dj, produceert hij cd’s met melodieuze, dromerige melodieën. Net als op zijn grensoverschrijdende debuut The Last Resort uit 2006, is op Into The Great White Yonder geen technonummer te horen. ‘Het is een luisterplaats, geen dansplaat’, omschrijft de dj, die met zwarte gothic handschoentje aan en een donkere pluk haar voor zijn ogen niet bepaald doorsnee is.

Into The Great White Yonder is melodieus, maar donker album geworden, was dat gepland?

‘Na een lange wereldtournee – er stonden acht shows gepland, het werden er tachtig – wilde ik gewoon weer nieuwe muziek maken’, stottert de enigszins verlegen Deen als de felle zon de Amsterdamse hotellobby binnenschijnt. ‘Gaandeweg, ongeveer halverwege, kwam er pas een patroon in het album. De dramatische, neergeslagen toon was gezet en daar ben ik mee verder gegaan.’ Trentemøller zoekt op de plaat de balans tussen elektronische muziek en instrumenten. ‘Ik wilde er ook meer échte instrumenten in hebben dan het vorige album, maar dat komt waarschijnl