Dat het weer de verloop van een festival kan bepalen hebben we deze zomer in positieve zin gezien op Awakenings en in negatieve zin op Source. De een zonovergoten, de ander volledig verregend. Afgelopen zaterdag had Welcome to the Future eerder last van het tweede, maar hield zichzelf sterk staande.
Hoewel Buienradar de meeste festivalgangers al ruimschoots van tevoren gewaarschuwd had, was er weinig aan te doen; het zou vanaf het middaguur tot in de avond met enkele tussenpozen gaan regenen. En regenen deed het. Recreatiegebied Het Twiske lag er prachtig voorbereid en verzorgd bij, maar wanneer zelfs houtsnippers en loopplanken de modder niet meer tegen kunnen houden, dan weet iedereen hoe laat het is. De poncho vonden gretig aftrek, terwijl een enkeling er ook gewoon voor koos WTTF zonder shirt of schoenen te beleven. Bijgestaan door een bordje met de tekst: ‘Morgen ziek!’ hield hij op zijn eigen manier de stemming erin, de enige remedie tegen het slechte weer.
Anderen die het probeerden door bordjes te beschilderen met ‘Sun, Sun, Sun’, ‘Let the sun shine’ of ‘Het is maar regen!’ droegen op die manier bij aan het ‘groepsgevoel’ dat langzaam maar zeker ontstond. In dat opzicht hielp de regen de organisatie van WTTF aan datgene wat zij nastreven: liefde voor de muziek, liefde voor het leven en liefde voor de wereld. Dat laatste benadrukte zij daarnaast nog door statiegeld te vragen voor de gebruikte bekers, wat resulteerde in een stuk schoner festivalterrein dan menig ander feestje. Het past bij het imago van WTTF en de locatie waar zij dit festival nu voor de vierde keer organiseerde.
Die locatie was voor de gelegenheid opgedeeld in zes area’s, naast een mainstage met grote namen als Joris Voorn en Marco Carola. Maar ondanks de uitgebreide keuze, ook Michel de Hey en Lauhaus & Boris Werner waren immers aanwezig, was de eer aan 2000 And One & Shinedoe om een uurtje door te mogen gaan en af te sluiten. Werd er gedurende de dag vrij rustig gedraaid, nadat de avond gevallen was en het opgehouden was met regenen, ging het er een stuk steviger aan toe.
Hiervan was echter al de hele dag te genieten in de Techno-tent, die dan ook voller dan vol stond. Halverwege de dag zwaaide Secret Cinema daar de scepter en dat deed hij met ijzeren hand. Cari Lekebush en Juan Sanchez zette de harde stijl voort, om zo de weg vrij te maken voor de held van de avond, Chris Liebing, die vervolgens het publiek tweeënhalf uur in zijn greep hield.
Wie wat rustig aan wilde doen of gewoon een plekje wilde hebben om te schuilen voor de regen waar wel gerookt mocht worden (tenten op festivals zijn immers ook niet meer veilig voor het rookverbod), kon zijn hart ophalen aan de ‘achterkant’ van het festival in de Garden. Ook het Future-zeil, een tent was het immers niet te noemen, diende als een prima tussenstop om even op adem te komen. In eerstgenoemde stonden vrouwelijke dj’s als Mirella Kroes en Johanne Mercker gebroederlijk naast Arjuna Schiks en Jason Lanox, die beide een heel nette live-set neerzette. Onder het Future-zeil waren zowaar een aantal uitzondering op het grotendeels Nederlandse feestje te vinden: de Zwitser Agnes, de Franse Julien Chaptal en de Deense Martinez.
De overige twee tenten, praktisch op de looproute gelegen en daardoor zeer aantrekkelijk om even te blijven staan, waren toepasselijk Circus en Backyard gedoopt. Terwijl namen als De Man Zonder Schaduw, Pan Pot, Wouter de Moor en Isis de revue passeerden en het publiek binnen los ging, schuifelden de voorbijgangers langzaam door de modder. Ze lieten zich echter geen mooi zomerfestival ontnemen, ondanks dat Nederland zaterdag zeven augustus meer op een herfstdag leek. Een straaltje zonneschijn werd met luid gejuich onthaalt en de laatste puur uurtjes werd het slechte weer volledig vergeten. De positieve instelling van WTTF bleek uitwerking te hebben op de festivalgangers, die zich niet uit het veld lieten slaan. Een sterke en uitgebreide line-up deed de rest, maar laten we toch hopen dat toekomstige edities van WTTF er wat zonniger uitzien.
