Wanneer een avond in het teken staat van reggae, sla je als organisator enigszins de plank mis door een brassband uit te nodigen die dancehall en reggaeton speelt. Als je daarna de daadwerkelijke reggae-act slechts een derde van de tijd op laat treden en die act ook nog eens onderbroken wordt door een beatboxer en een rapper, dan past dit niet echt in het plaatje. Dit was het geval in Trapnotov afgelopen vrijdag.
Al vanaf negen uur stonden de heren van Q-plus op de drums te rammen voor een aantal mensen dat op twee handen te tellen was. Erg jammer dat zo’n zomerse en opzwepende band in een klein en bedrukt zaaltje staat, zeker met publiek dat geen voet verzet. Nu mag de blaam niet volledig bij het publiek gelegd worden: wanneer een zanger zich enkel tot zijn eigen band richt en nota bene naast het podium staat, dan gaat er toch iets fout. De rumbaklanken die de band verspreidde leken meer uit een oefensessie in Trapnotov’s oefenkelders ontsprongen. Het is een blijft een jongerencentrum en het optreden van Q-plus bewees dat eens te meer.
Dat de organisatie het concept van een reggaeavond niet volledig verkeerd had begrepen bleek uit de boeking van de reggaeband District Lyons. Hoewel pas twee dagen voor het eigenlijke optreden geboekt – en al niet beschikkend over een al te breed repertoire – hadden de heren niet veel tijd om zich voor te bereiden.
,,Een beetje rare gang van zaken”, aldus manager (en rapper) Iyobel, ,,Wij brengen een mix van reggae, dancehall, brass en salsa, waar onze drummer zijn oorsprong in vindt. Een half uurtje lekkere muziek dus.”
De District Lyons maakten deze belofte zeker waar, maar wel door het optreden een andere invulling te geven dan verwacht.
Na een korte jamsessie, waarbij de band enigszins uit de maat liep, betrad de zanger het podium om meteen maar een lofzang voor wietgebruik, genaamd ‘Sweet Sensemillia’, de zaal in te gooien. De toon was gezet. Hoewel District Lyons dus leuke reggae maakt, zijn ze een dertien in een dozijn reggaeband. Op de een of andere manier komen nummers over onderdrukking, discriminatie, afzetten tegen de maatschappij – Burn Babylon! – en het aanprijzen van wietgebruik toch een beetje gemaakt en gejat over. Zeker als je bedenkt dat het publiek met name bestond uit familie, vrienden en broertjes en/of zusjes. Deze komen wel in beweging, maar veel meer dan een kluitje in het midden van de zaal werd het niet.
Het optreden van zijn band werd door rapper Iyobel ook nog eens gebruikt om zijn eigen talent te laten zien. Begeleid door beatboxer Hurricane rapte hij er, tussen het optreden door, lustig op los. Veel raakvlak had het niet, maar vermakelijk was het wel. De District Lyons sloten de avond af met het nummer ‘Rebel for Life’, gespeeld op een wel heel bekend deuntje van een reggaelegende. Met hooguit twintig man publiek, een optreden dat totaal niet in het plaatje reggae paste en als afsluiter een band die onderbroken werd door een rapoptreden was de avond in Trapnotov niet echt goed georganiseerd te noemen. Het is en blijft een jongerencentrum, helaas geen poppodium.
