Of zijn wij gewoon zo onoplettend…

Als student spendeer je heel wat tijd in de collegebanken, studieruimten en kantines van de verschillende gebouwen van de HvA. De meeste van ons zullen zelfs meer tijd hier dan in onze krappe kamer doorbrengen. Waarom doet iedereen die dan wel altijd goed op slot, terwijl er op de hogeschool roekeloos met de laptop, portemonnee en rugtas omgesprongen wordt? Volgens hoofd veiligheid & beveiliging van de HvA Mike van Drongelen omdat het besef en de bewustwording nog ontbreken. “De HvA niet is onveiliger dan andere hogescholen, maar iedereen moet wel zijn gezonde verstand gebruiken”.

Wanneer we het over veiligheid hebben, dan zijn er een aantal categorieën: de veiligheid van jezelf – oftewel hoe veilig voel je je op de HvA en hoe veilig is de HvA – en de veiligheid van je spullen; hoe groot is de kans dat er iets van me gestolen wordt? Met beide categorieën zit het volgens Mike wel goed, maar toch zijn er een aantal aspecten aan de veiligheid die in acht genomen moeten worden. “Als we het hebben over de veiligheid van personen, dan doet de HvA alles wat in haar macht ligt. We kunnen moeilijk iedereen die naar binnen gaat fouilleren en detectiepoortjes neerzetten, want dat is ook zeker niet nodig. Wanneer we het over geweld hebben, dan hebben we het over incidenten die overal en altijd voorkomen. Helaas is dat niet buiten te sluiten. Uiteraard zit het met de veiligheid van de HvA gebouwen ook goed, anders zouden deze nooit door een inspectie komen. Het is vooral de veiligheid van ieders spullen waar mensen zich in vergissen, daar mist nog een groot deel bewustwording voor zowel studenten als docenten.”

Met deze bewustwording doelt Mike met name op de onwetendheid van docenten en studenten en hun onterechte gevoel van onschendbaarheid als het over hun spullen gaat. “De HvA mikt op openheid en transparantie, één van de redenen dat de detectiepoortjes die eerder geplaatst waren weer weggehaald zijn; het schepte een verkeerd beeld. Dit betekent nu alleen wel dat iedereen de HvA gebouwen in en uit kan lopen, ook als zij er niets te zoeken hebben. Daarmee dus ook kwaadwillende. Als mensen dus hun laptop, mobieltje of portemonnee niet goed opbergen, dan kan deze gestolen worden.” Volgens Mike moet de HvA daarom gezien worden als een kleine stad met 40.000 studenten en 2700 medewerkers. Hierbij wordt 95 procent van de diefstallen intern gepleegd, met slechts uitzonderingen waar mensen van buiten inbreken en spullen ontvreemden. “Met passieve infraroodmelders op de gangen en het trappenhuis is de HvA na sluitingstijd een moeilijke prooi, maar tijdens openingstijden kan er van alles gebeuren. De oude gebouwen waar wij in gevestigd zijn, zoals de Leeuwenburg, zijn er niet op gemaakt om gedeeltelijk af te sluiten, dus heeft iedereen toegang tot alle verdiepingen.”

Daarom wilt Mike een betere concentratie op locaties, zodat bijvoorbeeld het Singelgrachtgebouw dicht kan en alle avondcolleges in de Leeuwenburg plaatsvinden. Op deze manier kan er veiliger, efficiënter en milieubewuster (dus groener) gewerkt worden. Een win-win situatie waar helaas al een jaar niets mee gedaan is. Voor wie echter dacht dat alles op de HvA geregistreerd werd door camera’s: helaas. De camera’s die er hangen zijn er voor het overzicht en kunnen moeilijk gebruikt worden om een dader te herkennen. “Daar is het geld niet voor”, geeft Mike eerlijk toe. “Van die CSI trucjes zijn niet bedoeld voor hogescholen, ze hangen er om een globaal beeld te registreren, niet om daders mee op te sporen.” Wederom stuurt Mike aan op de bewustwording van de studenten en docenten. “Wanneer men meer tijd in een gebouw besteed, raakt men meer betrokken. Iedereen kan dus beter voorkomen dan genezen en daarom de huisregels in acht nemen en goed op zijn eigen spullen letten. Wanneer de gelegenheid om te stelen niet geboden wordt, dan is het ook een stuk minder aantrekkelijk om op zoek te gaan naar een buit.” Het is daarom met name tijdens de Intreeweek dat veel eerstejaars het slachtoffer worden. Rechtstreeks uit moeders schoot op het platteland alleen naar de grote stad, waar veel vijanden zitten. Hoewel het zwartgallig klinkt, is het de harde werkelijkheid. “Mensen zijn naïef (en daarmee niet alleen de eerstejaars) als het om de eigen veiligheid en eigendommen gaat.”

Maar voel je als student alsjeblieft niet al te erg aangesproken; het zijn met name de docenten die de fout in gaan. “Binnen drie maanden na afgifte van een nieuwe sleutel, is deze alweer corrupt. Dat betekent dat docenten zich veilig voelen in hun eigen kamer, maar dat alleen de sleutel eigenlijk helemaal geen veiligheid biedt. Toch laat iedereen zijn laptop maar gewoon erin staan, of doet de kamerdeur niet eens op slot, omdat ze alle collega’s vertrouwen.” Mike streeft er daarom naar alle nieuwe locaties van de HvA sleutelloos te maken en te gaan werken met elektronische kaarten. “De Amstelcampus bijvoorbeeld wordt helemaal naar deze veiligheidsmaatstaven ingericht, maar het is de investering in oude gebouwen niet waard. Het moet toch uit de mensen zelf komen, en toegegeven, een student is nog een stuk makkelijker op te voeden dan een docent.”

Gepubliceerd in Havana, november 2009