De laatste meidagen stonden voor de Melkweg in Amsterdam helemaal in het teken van Off-Centre, een nieuw, meerdaags festival voor elektronische muziek en andere kunstvormen. Naast dat het festival aandacht besteedt aan opkomende elektronische stromingen, was het donderdagavond de beurt aan een oude rot in het vak. The Field’s eerste release stamt alweer uit 2005 en na wat remixen van Gui Boratto’s – eveneens aanwezig op Off-Centre – ‘Hera’ en Tototronic’s ‘Macht es nicht selbst’ mag hij zichzelf tot de crème de la crème van de techno rekenen.

Met Sugarfactory als het toneel voor een meeslepend en diepgaande concert is de keus tussen deze en de tegenovergelegen Melkweg goed gemaakt. Intiemer en met een goede dansvloer, hoewel er meer meegedeind werd dan daadwerkelijk gedanst. ‘Neem een ladder mee, het kan wel eens diep gaan’, werd van tevoren al aangekondigd. De uitgedachte samples en mysterieuze grooves werken dermate hypnotiserend dat de synthpop van de Zweedse producer en techno artiest ook wel hypnohouse genoemd wordt. Live nog sterker dan op plaat.

De laatste plaat die the Field uitbracht, Yesterday and Today in 2009, werd zeer goed ontvangen, maar het was From Here We Go Sublime uit 2007 waarmee hij zijn minimalistische visie op de dancemuziek daadwerkelijk openbaarde. In Sugarfactory staat de man voorovergebogen met een pluk haar voor zijn ogen gebogen over zijn mengpaneel. De aanwezigheid van Battles-drummer John Stanier voert de luisteraars naar een andere dimensie, het samenspel met de twee gitaren voltooid de reis. Een liveoptreden van The Field is een ervaring waar alleen diegene die het meegemaakt hebben de kracht van kennen.