Streetdance, rap, streettricks, breakdance, zang, pop ‘n lock, stepdance en human beatbox: normaliter zouden deze stijlen samen een grote puinzooi veroorzaken. De theatervoorstelling van Culture2Shock combineert al deze ‘urban-performances’ echter tot een geslaagde avond in theater de Roestbak in Almere-Haven.

De derde theatervoorstelling van theatergroep Culture2Shock draagt de naam ‘woord’, waardoor beide namen direct hun terugslag vinden in de show. De spelers, in totaal 28, zijn afkomstig uit vele verschillende nationaliteiten, waaronder Nederland, Turks, Marokkaans en Surinaams. Dit komt weer tot uitdrukking in de voorstelling, waar door de ogen van al deze verschillende afkomsten gekeken wordt naar homofilie. Uiteraard leidt dit onderwerp tot geschokte reacties in het stuk, zodat de kijker een realistische blik krijgt op de manier waarop deze nationaliteiten omgaan met dit vraagstuk.

Woord vertelt het verhaal van Sophie en Vanilla, twee meiden die na een kortstondige vakantieliefde bij elkaar in de straat komen te wonen. Vervolgens houdt de hele straat zich bezig met de nieuwe lesbische bewoonster. De jongeren in Woord praten hierover in straattaal, waardoor er een rol is weggelegd voor een jongen die deze termen geduurde het stuk aan het onwetende publiek uitlegt. Aan de hand van korte filmpjes met straatinterviews over straattaal komt het publiek te weten dat zij niet de enige zijn die soms niets meer van deze jongerentaal begrijpen.

De show omschrijft zichzelf als ‘dynamisch’, wat echter nog zwak uitgedrukt is. Naast de verhaallijn, welke tijdens sommige intermezzo’s totaal niet aan de orde is, is er namelijk veel ruimte voor de artistieke capaciteiten van de acteurs. Zoals hierboven genoemd komen alle stijlen uit de hedendaagse ‘urban’ cultuur voorbij in deze snelle, flitsende voorstelling. Soms wellicht iets teveel van het goede, maar ten alle tijden verrassend en vernieuwend. Iets wat in hedendaags theater nogal eens mist.

Culture2Shock zet met Woord wederom een theatershow neer waar de talenten van de Almeerse jeugd naar voren komen. ‘Ondanks het moeilijke jaar door het verlies van René Kempenaar (waarvoor aan het begin van de voorstelling een minuut stilte in acht werd genomen), hebben we wederom een geslaagde show neergezet’, aldus coördinator Valery Mak. ‘Volgend jaar leggen we de nadruk nog meer op het acteren, waar we voldoende talent voor in huis hebben, en wordt het gewoon nog beter’, lacht ze tevreden.

Streetdance, rap, streettricks, breakdance, zang, pop ‘n lock, stepdance en human beatbox: normaliter zouden deze stijlen samen een grote puinzooi veroorzaken. De theatervoorstelling van Culture2Shock combineert al deze ‘urban-performances’ echter tot een geslaagde avond in theater de Roestbak in Almere-Haven.

De derde theatervoorstelling van theatergroep Culture2Shock draagt de naam ‘woord’, waardoor beide namen direct hun terugslag vinden in de show. De spelers, in totaal 28, zijn afkomstig uit vele verschillende nationaliteiten, waaronder Nederland, Turks, Marokkaans en Surinaams. Dit komt weer tot uitdrukking in de voorstelling, waar door de ogen van al deze verschillende afkomsten gekeken wordt naar homofilie. Uiteraard leidt dit onderwerp tot geschokte reacties in het stuk, zodat de kijker een realistische blik krijgt op de manier waarop deze nationaliteiten omgaan met dit vraagstuk.

Woord vertelt het verhaal van Sophie en Vanilla, twee meiden die na een kortstondige vakantieliefde bij elkaar in de straat komen te wonen. Vervolgens houdt de hele straat zich bezig met de nieuwe lesbische bewoonster. De jongeren in Woord praten hierover in straattaal, waardoor er een rol is weggelegd voor een jongen die deze termen geduurde het stuk aan het onwetende publiek uitlegt. Aan de hand van korte filmpjes met straatinterviews over straattaal komt het publiek te weten dat zij niet de enige zijn die soms niets meer van deze jongerentaal begrijpen.

De show omschrijft zichzelf als ‘dynamisch’, wat echter nog zwak uitgedrukt is. Naast de verhaallijn, welke tijdens sommige intermezzo’s totaal niet aan de orde is, is er namelijk veel ruimte voor de artistieke capaciteiten van de acteurs. Zoals hierboven genoemd komen alle stijlen uit de hedendaagse ‘urban’ cultuur voorbij in deze snelle, flitsende voorstelling. Soms wellicht iets teveel van het goede, maar ten alle tijden verrassend en vernieuwend. Iets wat in hedendaags theater nogal eens mist.

Culture2Shock zet met Woord wederom een theatershow neer waar de talenten van de Almeerse jeugd naar voren komen. ‘Ondanks het moeilijke jaar door het verlies van René Kempenaar (waarvoor aan het begin van de voorstelling een minuut stilte in acht werd genomen), hebben we wederom een geslaagde show neergezet’, aldus coördinator Valery Mak. ‘Volgend jaar leggen we de nadruk nog meer op het acteren, waar we voldoende talent voor in huis hebben, en wordt het gewoon nog beter’, lacht ze tevreden.

Een scheet laten aan de eettafel, teveel zuipen op je eigen verjaardag en opeens het licht aanzetten op een feest hebben allemaal wat gemeen: het is nogal sfeerbedervend. Hetzelfde geldt eigenlijk voor het veranderen van een staconcert in een zitconcert. Helemaal als het gaat om de Serieuzere Zaken-tour van de Almeerse rapper Raymzter en fluitist Chris Hinze. De Almeerse Schouwburg had te weinig kaarten verkocht, waardoor zij zich genoodzaakt zagen deze grove wijziging door te voeren. Een doodssteek.

Hoe hard Raymzter, Chris Hinze of zangeres Rajae el Mouhandiz ook hun best deden, de zaal meekrijgen was geen makkelijke opgaaf. De zaal van de Schouwburg was slechts voor een klein gedeelte gevuld, wat zowel voor het publiek als de artiesten dus geen leuke ervaringen was. Meeklappen, meezingen en juichen vanuit een stoel komt toch een stuk minder enthousiast over dan wanneer het publiek gewoon op beide benen staat. Ondanks dat was er op de kwaliteit van het optreden niets af te dingen. De combinatie van rap, verschillende soorten fluiten en spirituele zang, ondersteunt door een zeer virtuoze band (genaamd The Band) met drum, gitaar en toetsenist zorgen voor een perfecte combinatie van jazzy hiphop.

Ook op de aankleding van de Schouwburg is geen kritische noot te kraken: de verlichting was, alsmede het geluid, prima te noemen. Alleen jammer dat Chris Hinze er met sommige van zijn fluiten moeite mee had om boven de band uit te komen. Naast bekende nummer als de Vechten op het Schoolplein en Staat van Bewustzijn speelden zowel Ray als Rajae nieuwe nummers, allen gecomponeerd door Chris Hinze. De drie hoofdrolspelers brachten zowel samen als los van elkaar nummers ten gehore, wat bij een deel van het publiek tot verontwaardigde reacties leidde. Wie had verwacht een puur hiphopconcert bij te wonen, kwam net zo bedrogen uit als diegene die dachten enkel jazz te horen.

Dat het concert geen sfeer, geen enthousiasme en geen spanning kende, lag dus niet aan de optredende artiesten. Allen verstaan hun vak en deden hun uiterste best, met het gebruik van een flinke dosis humor, om het concert tot een goed einde te brengen. Maar de afwisseling tussen een vijf minuten durende fluitsolo, een langdradige zangpartij van Rajae en vervolgens een diepzinnige rap van Raymzter vormen helaas geen geheel. Tel daarbij op dat na drie kwartier de show werd stilgelegd voor een (in volledige stilte) pauze in een overbelichte foyer en het is niet meer dan terecht dat de Schouwburg had besloten om het tweede, twintig euro kostende, kaartje gratis mee te geven.

Was het een ongelukkige samenloop van omstandigheden, of gewoon zeer slechte planning? Afgelopen zaterdag was de Schouwburg gevuld met Pete Philly & Perquisite fans, terwijl tegelijkertijd in De Meester het publiek uit zijn dak ging bij Typhoon & Sticks. Twee hiphopacts op één avond in twee verschillende zalen in één stad; is Almere daar wel groot genoeg voor?

De avond werd in de Schouwburg afgetrapt door Arts the Beatdoctor, die met zijn  ‘The Arts the Beatboctor Experiment’ in het voorprogramma stond van Pete Philly. Om van een theaterzaal een ware popzaal te maken, werden de stoelen opzij geschoven en werd er ook een bar in de zaal gezet. Zo ontstond er in een quasi sfeervolle zaal met een prachtige houten vloer, maar verder enkel omringd door zwarte doeken. Hoewel het geluid voordeel heeft van het (erg) hoge plafond, komt het de sfeer in de zaal niet ten goede. Desalniettemin staat het zowel in als voor de Schouwburg behoorlijk vol; binnen mag namelijk nergens gerookt worden.

Het publiek van De Meester had hier echter geen last van (enkel blowen is verboden) en het voorprogramma is ook geen enkele reden om voor naar buiten te vluchten. Het was namelijk het eerste optreden van de nieuwe Stadsrapper TNT wie, samen met rapper Statickz en ‘special guest’ MC Danna, de zaal alvast voorverwarmde voor de grootheden uit Zwolle. Dat het Stadsrapperschap TNT nu al geen windeieren legt, blijkt wel uit het feit dat hij gelijk aan het netwerken sloeg en alvast een optreden in de thuisstad van Nederlands bekendste hiphoppers geregeld heeft.

Terwijl achter de Grote Markt Drumpatroon DJ’s Snef en Stevanovici plaatjes draaiden tussen de acts door, begon bij het nieuwe stadshart Pete Philly aan een hiphopshow met referenties aan jazz, soul en zelfs klassiek. Hoewel ze in de Schouwburg nog niet helemaal begrepen hadden dat ook tussen de optredens door bijpassende muziek wel gewenst is (het stond zeer zacht), wist PP&P er vanaf het eerste moment een energieke, vernieuwende show van te maken. Rapper Pete Philly, begeleid door een contrabassist, saxofonist, DJ en twee toetsenisten is een echte showman en weet daarom ook tijdens dit laatste concert van hun tour het publiek op zijn hand te krijgen. Op zijn vraag of er veel mensen uit Almere zijn, wordt lauw gereageerd, in tegenstelling tot de reactie van de (in veel grotere getalen aanwezige) niet-Almeerders.

Zo ver was het in De Meester nog niet. Ondanks de paar mensen van buiten de Flevopolder, was de uitverkochte zaal toch met name gevuld met Almeerse jongeren. Waar ‘muziekliefhebbers’ gekozen hadden voor Pete Philly, kozen de écht rauwe hiphoppers voor Ty & Sticks. Na de pompende show van Typhoon, uiteraard samen met zijn broer O-Dog en zus Dinopha (wie weer de vriendin van Sticks is), was het dan eindelijk tijd voor de man die na jaren toeren met Opgezwolle nu begonnen is aan zijn tweede solotoernee. Hoewel, solotournee, op DJ Delic na, die vervangen werd door DJ A.R.T, was Opgezwolle-lid Rico er de helft van de show bij en maakte ook Typhoon nog even zijn rentree.

Almere was daarmee afgelopen zaterdag even de hiphop-hoofdstad van Nederland, want niet eerder stonden drie van zulke getalenteerde hiphoppers tegelijk op twee podia. Dat dit desondanks prima samenging, bewijzen een uitverkochte De Meester en een even zo drukke Schouwburg. In het hiphopgenre staan de twee acts te ver uit elkaar om hetzelfde publiek te trekken. Toch zou een betere samenwerking niet slecht zijn, want op zowel vrij –áls zaterdag goede hiphopconcerten hebben, is natuurlijk nog beter.

Hiphop, soul, grime en abstracte platen zijn de vaste ingrediënten van Drumpatroon, het feest dat afgelopen vrijdag alweer zijn achtste editie beleefde. De opzet van de avond, popzaal De Meester in Almere omtoveren tot een gezellige huiskamer, is iedere maand hetzelfde. Voor de vaste gasten wordt het kleinschalig begonnen feest daarom misschien wat routine, maar de jongens achter Drumpatroon weten iedere editie toch weer spannend en vernieuwend te maken.

Nu staat Drumpatroon erom bekend met name muziek te draaien uit de onbekendere hoeken van bovengenoemde genres, maar tevens bieden zij een podium aan nog volkomen onbekende artiesten. Zo draaiden zij naast mindere bekende platen van oldschool hiphoppers als Dilated Peoples, Slum Village en J Dilla ook een nummer van de onbekende hiphopformatie Vadismusic. Hiermee geeft de organisatie beginnende artiesten de ruimte om gedraaid te worden voor een groot publiek, zichzelf te ontwikkelen en te kijken hoe er gereageerd wordt op hun muziek.

Zo was de suprise act van de avond ook een stuk minder bekend dan die van de vorige editie. Stond in september de Rotterdamse rapper GMB op het podium, nu was het de beurt aan de relatief onbekende rappers van Ohjajoh?! Uit Utrecht. Hoewel de jongens een behoorlijk strakke show weggaven en écht wel skills bezitten, gaf het publiek geen thuis. Het voor –en nadeel van Drumpatroon; het is ons-kent-ons, wat het uiterst gezellig maakt, maar voor buitenstaanders is de sfeer een stuk lastiger te proeven.

Wie als buitenstaander wel gelijk in de smaak viel, was (hiphop)fotograaf Ilja Meefout. Deze man, onder andere bekend van foto’s op State Magazine, heeft naast grootheden als Method Man en Talib Kweli ook Nederlandse rappers als Kiddo Cee en Winne op de gevoelige plaat vastgelegd. Om de kleine zaal van De Meester wat op te fleuren had hij speciaal voor Drumpatroon een aantal van deze platen meegenomen om aan de aanwezige gasten te showen.

“Ik vind het leuk om een keer in een popzaal mijn werk tentoon te stellen”, aldus Meefout. “Op deze manier zijn de foto’s van de artiesten echt op een plek waar hun muziek ook gedraaid wordt. Ik heb geen plannen om vaker op dit soort plaatsen mijn foto’s te laten zien, maar toen ik gevraagd werd door de gasten van Drumpatroon, vond ik het eigenlijk wel een heel leuk idee.”

Zo vond de organisatie van deze achtste editie van Drumpatroon wederom wat leuke extra’s om dit ‘routine’-feest weer iets verrassends mee te geven. Dit maakt dat het feest voor zowel de routiniers als voor nieuwe gasten geen standaard bedoeling wordt. Maar gelukkig houden ze wel vast aan het oorspronkelijke concept, want dat is veel te geslaagd om te veranderen.

Een aantal zaken zijn bij hiphop optredens eerder regel dan uitzondering: zeuren over het geluid, het publiek laten schreeuwen en te laat komen. In vooral dat laatste waren de artiesten zaterdag dertien oktober heer en meester. Kubus en Bang Bang, geboekt om een uur of tien, betraden pas om kwart voor twaalf het podium, terwijl voorprogramma Jawat! daarná pas om kwart voor één aan de slag kon. Maar beter laat dan nooit, want het dak gaat er altijd af als de twee meest energieke personages van de Nederlandse hiphop op het podium staan; zo ook in de Meester.

Achter één van de Drumpatroon-DJ’s langs, kruipt beatmaker Kubus het podium op. Wanneer hij zijn eerste plaat opzet, wordt deze door de halfvolle zaal met een luid applaus en veel gejuich ontvangen. Kubus beats zijn legendarisch en bovenal van een ongeëvenaard, wat in combinatie met Bang Bang zijn poëtisch rapvorm en diepe teksten garant staat voor een rauw optreden. De Engelse MC stapt in winterjas en met zijn pet op het podium op, maar men weet wat er met al die overbodige kleding gaat gebeuren.

De ex-straatvechter uit London is namelijk van top tot teen getatoëerd en heeft er traditie van gemaakt om dit bij ieder concert ook aan zijn publiek te showen. Hoewel hij deze avond zijn shirt aanhield, betekent dit niet dat hij hem het Almeerse publiek niet beviel. “Waar ik ook optreed, ik ga er altijd volledig voor”, aldus Bang Bang. “Ik luister nooit muziek, ook niet mijn eigen werk. Op die manier kan ik er tijdens een concert des te harder tegenaan.” Zijn winterjas hield hij in eerste instantie aan, omdat hij het gewoon koud had…

Wie het na het optreden van Kubus & Bang Bang in ieder geval niet meer koud hadden, waren de opgebleven hiphop liefhebbers. Terwijl sommige al naar huis waren, wachtte de échte fans op de afsluiter van de avond, Jawat!. Met een minstens zo imponerend voorkomen als zijn voorganger (gouden tand, klein en gedrongen) weet de zelfbenoemde Zwarte Aap met hits als ‘Batterij’ en Zwarte Koffie’ het publiek voor de tweede maal uit zijn dak te laten gaan. Het te laat komen wordt de artiesten snel vergeten wanneer zij dit ruimschoots goedmaken met een knallende, energieke en hard pompende show.

Het optreden was het eerste evenement in de Meester waarvoor online kaarten gekocht konden worden. Helaas heeft deze innovatie niet geholpen de zaal uit te verkopen; er waren slechts honderdvijftig kaarten verkocht, waarvan enkele niet in Almere. Omdat Kubus & Bang Bang normaliter publiek van heide en ver trekken, moet de Almeerse popzaal toch nog werken aan zijn landelijke bekendheid. Het is afwachten of bij het volgende hiphop event, Sticks & Typhoon op drie november, ook Zwolse hiphopfans hun weg naar Almere weten te vinden.

Hij is pas zeventien jaar oud, maar daardoor niet minder serieus bezig met muziek. De hele jury was het dan ook unaniem eens: TNT, ofwel Tim Calis, werd in de finale uitgeroepen tot Stadsrapper Almere 2008. Met deze titel moet hij de jongeren in Almere gaan vertegenwoordigen. Maar wie is TNT nou eigenlijk?

Wat betekent muziek voor jou?

“Ik ben al heel lang met muziek bezig, maar met wat ik nu doe pas een jaar of drie. Vroeger, als jochie van zeven, zat ik bij Kinderen voor Kinderen en wist toen al dat ik me voor muziek interesseerde. Vervolgens blijk je in bepaalde dingen goed te zijn en dan ga je daarmee verder. Hiphop is voor mij een bepaalde visie naar buiten kunnen brengen en mijn gevoel over kunnen brengen op een ander, op een manier die mij aanstaat.”

Wat is je stijl?

“Ik maak een combinatie van zang en hiphop. Daardoor kan ik dieper gaan dan de standaard zestien regeltjes tekst in de top 40-muziek van tegenwoordig. Ik probeer met mijn muziek diepgang te creëren en weg te blijven van het oppervlakkige. De nadruk ligt bij mij op tekst, daarmee wil ik het gevoel overbrengen wat ik op dat moment heb.”

Waarom wilde je Stadsrapper worden?

“Er is nu al twee jaar een stadsrapper geweest en ik heb steeds getwijfeld om mee te doen. Ik had niet het gevoel dat ik mezelf al op de kaart zou kunnen zetten, laat staan een stad op de kaart zou kunnen zetten. Dit jaar is ook de invulling veranderd vanuit de organisatie (Tumult); je krijgt sowieso acht optredens, dat vind ik al een goed begin. Tijdens deze optredens wil ik mijn zegje doen.”

Wat wil je zoal gaan aanpakken als Stadsrapper?

“Dingen die ik buiten hoor of die ik in de krant lees. Een voorbeeld is het afstudeerfeest dat vorig jaar in Nox georganiseerd werd voor havo en VWO-scholieren. VMBO-ers waren niet uitgenodigd, dat vind ik echt schandalig. Dat soort kleine dingen mogen gewoon niet gebeuren, dan krijg je als een bestuur de jongeren tegen je. Maar je mening moet wel goed onderbouwd zijn, je moet niet alleen maar schreeuwen. Ik vind dat je niet moet praten over dingen waar je je niet in verdiept hebt.”

Hoe ga je zorgen dat je meer in beeld komt dan de vorige Stadsrappers?

“Het is makkelijk klagen nadat je stadsrapper bent geweest, maar je kan je beter beklagen als je Stadsrapper bent. Maar geen disrespect naar Jaytee of DRT (de vorige twee Stadsrappers), zo bedoel ik het niet. De gemeente had er ook anders mee om kunnen gaan. Ze hebben allebei wat fouten gemaakt. Ik wil wat origineler omgaan met de mogelijkheden die ik heb, zelf initiatief nemen en mijn titel gaan gebruiken om meer optredens los te krijgen. Ik had tijdens de verkiezingen een erg grote bek op het podium, dus ik moet nu behoorlijk aan de slag om mezelf waar te maken.”

Almere was de afgelopen maand op zoek naar een nieuwe Stadsrapper. Donderdag 4 oktober vond de tweede en tevens laatste voorronde plaats. Samen met de twee winnaars uit de afgelopen voorronde, moeten de winnaars van vanavond zich vrijdag 12 oktober bewijzen tijdens de finale in de Burgerzaal in het stadhuis. De spelregels zijn duidelijk, iedere MC krijgt tien minuten de tijd om zijn kunnen te tonen, één rap moet over Almere gaan en rest van de tijd mag hij zelf invullen.

Presentator Jonathan Baij haalt na een opwarmertje de eerste deelnemer, Gillo, het podium op. Ondersteund door een meeslepende en relaxte beat rapt hij rustig over Almere en zijn overleden broertje. Het publiek lijkt het best goed te vinden, maar wordt niet laaiend enthousiast. Tijdens de introductie van SP, de tweede kandidaat, blijkt dat hij nog maar net een aantal weken bezig is en pas sinds vandaag wist dat hij mee ging doen. Dat hield dan ook in dat hij onder begeleiding van muziek met trillende handjes op het podium van een blaadje af stond te lezen. Een zeer dappere poging en het publiek waardeert het best, maar een Stadsrapper hoort nou eenmaal meer te doen dan alleen teksten brengen. Zijn boodschap komt dan ook niet echt over.

Tot slot beklimt Iyobel het podium. Hij heeft van podiumpresentatie duidelijk meer verstand dan zijn opponenten. Hij vraagt het publiek wat naar voren te komen en krijgt de vuisten de lucht in. Er worden een aantal vrijwilligers het podium op gehaald om wat krantenknipsels in de lucht te houden. Met een woordspeling op de titel van de plaatselijke krant ‘wat gebeurt er met Almere vandaag’ rapt hij acapella over de actualiteit en gooit het desbetreffende artikel in de lucht. Inventief, want hij trekt de aandacht en laat blijken dat zijn mening onderbouwd is.

Na drie deelnemer is de competitie alweer afgelopen. Jurylid Gaétan van de Sande van Spec Management heeft samen met de organisatie en mede-juryleden een duidelijk beeld van de Stadsrapper voor ogen: “Een goede Stadsrapper moet initiatief kunnen nemen en een spreekbuis voor jongeren zijn. Dus niet op zijn mondje gevallen zijn. Hij is de connectie tussen straat en het gemeentehuis.” Met je mond open doen wordt wel normaal communiceren bedoelt. “Niet alles negatief brengen, daar schiet je ook niets mee op. Ze hoeven niet te slijmen dat alles goed is in Almere, maar als alles kut is, moet je ook wel goed kunnen onderbouwen waarom het kut is.”

Iyobel wordt tot winnaar van de avond uitgeroepen. Hij mag het gaan opnemen tegen de andere winnaars en wildcard-houders tijdens de finale en hij hoopt deze natuurlijk te winnen. “Jongeren roepen steeds van alles en ik wil hiermee een vertegenwoordiger van de jongeren worden. Dit is echt een goede manier om mensen naar me te laten luisteren. Ik wil werken met de dingen die mij vanuit de stad worden aangegeven en op die manieren hopelijk verbetering krijgen.”

Na drieënhalve thuiseditie en drie edities in jongerencentrum Totum had Drumpatroon 7 afgelopen zaterdag de eer zich het eerste échte feest in de nieuwe Almeerse popzaal De Meester te noemen. Met een mix van hiphop, soul, crunk en grime vermaakten de vier Drumpatroon DJ’s op de welbekende manier het publiek: een ongedwongen sfeer, pompende beats en een glaasje cassis.

Voorgaande edities van Drumpatroon waren steevast uitverkocht en hoewel dat deze keer niet het geval was, maakte het voor de gezelligheid niet veel uit. De bezoekers, en met hun de organisatoren, delen namelijk één en dezelfde passie: die voor muziek. Het is daarom des te lulliger dat ze aan het begin van de avond te kampen hadden met een aantal probleempjes. ‘Wij krijgen hier niets voor’, vertelt een geagriteerde organisator Daniël Franco, ‘De Meester had best ervoor kunnen zorgen dat alles dit keer in orde was.’ Zo bleek dat er geen naalden voor de draaitafels waren (er moest daarom met cd’s gedraaid worden) en door een lekkage moest de zaal tijdelijk ontruimd worden. ‘Het is gewoon slordig, bij het eerst feest in een nieuwe zaal. Gelukkig kwamen de meeste gasten gewoon terug, maar ik denk dat toch zeker tien procent weg is gegaan. Jammer’, aldus Franco, alias DJ De D.

Het mocht desondanks de pret niet drukken voor de aanwezigen die gewoon waren gebleven. Naast muziek was er namelijk ook gedacht aan de kunstzinnige mens. De gerenoveerde zalen van De Meester waren voor de gelegenheid behangen met doeken van de Almeerse graffitikunstenares Miss Fren. En er werd niet alleen naar gekeken: een ‘harde kern’-bezoeker schaffte ter plekke een ‘sneaker’-doek aan. In de tweede zaal, welke in de toekomst gebruikt zal worden als loungeruimte of een zaal voor andersoortige muziek, werden tevens de designertoys van Highland Toys geëxposeerd. Hoewel de dozen vol met grappige, gekke en aparte poppetjes nog vol zaten, werd er gedurende de avond toch door de meeste bezoekers een kijkje genomen. Zo ook door de zeventienjarige Steven, die net aan het aanschouwen was hij de eveneens Almeerse kunstenaar Specs de poppetjes omtoverde tot ware Drumpatroon-wannahaves. ‘Hiphop, graffiti en drank’, lijkt mij de perfecte combinatie, lacht Steven.

Om de avond te voorzien van een geslaagde afsluiter was door de organisatie de Rotterdamse rapper GMB aangetrokken. Het grootste deel van het publiek was ondertussen al weg, wellicht had dat met de gemiddelde (lage) leeftijd te maken, maar de échte liefhebbers stonden wederom vooraan. GMB, wie eind deze maand zijn nieuwe cd released, liet zich tijdens zijn kwartier duurde show van zijn best kant zien en mag zich daarmee de eerst MC noemen die een microfoon in de nieuwe popzaal aan gort geholpen heeft.

Ondanks de korte onderbreking wegens veiligheidsredenen en het, naar mening van de DJ’s, slechte geluid zal ook Drumpatroon 7 de geschiedenisboeken ingaan als een ‘instant classic’, net als voorgaande edities. De Meester heeft zich tijdens deze voordoop bewezen als een prima locatie voor een feestje en het is daarom  dat Drumpatroon eind oktober wederom terugkeert naar De Meester.